W rozdziale tym jest poruszona kwestia kary i przebłagania za grzechy.
Pan Bóg rozróżnia tutaj różne powody , które przyczyniły się do grzechu.
Nieraz popełniamy błędy, jednak zdarza się, że nieświadomie. Te z racji tego, że nie były zamierzone, konsekwencje tego są dużo mniejsze.
Gorzej, kiedy coś czynimy świadomie, z premedytacją, zdając sobie z tego sprawę, że jest to złe i tak nie powinno się postępować. Nawet kiedy czegoś nie robimy, ale opowiadamy się za złem, postępujemy niegodziwie, bo przyczyniamy się w ten sposób do szerzenia tego zła.
Słyszy się nieraz w mediach, o tym ,że została na kogoś zaciągnięta ekskomunika, a tak naprawdę, to sam ten człowiek na siebie ją zaciągnął. Sam, poprzez swój czyn, wykluczył się z Kościoła. Nie można trwać w czymś, z czym się człowiek nie zgadza i postępuje wbrew normom, które tam obowiązują.
I nie jest to bynajmniej wymysł dzisiejszych czasów. W tej księdze czytamy o tym, że kto świadomie wykracza przeciw Bożym Przykazaniom , musi być wykluczony spośród ludu.
" Gdyby ktoś uczynił to świadomie, bez względu na to, czy jest tubylcem czy obcym, obraża Pana i ma być wyłączony spośród ludu. Wzgardził bowiem słowem Pana i złamał Jego przykazania - taki musi być wyłączony bez miłosierdzia, i spadnie na niego odpowiedzialność za jego grzech".
Lb 15, 30 - 31
Tak kiedyś ta kategoryczność kary i pokuty była większa. Niektórzy się buntowali, niektórzy przyjmowali pokutę, która teraz jest niewyobrażalna.
OdpowiedzUsuńAle Ci buntujący się, czasem władcy, jednak również korzyli się przed Bogiem.
Każdy Sakrament Pokuty, każde ukorzenie się po grzechu, to nawiązanie relacji z Bogiem, połączone z ekspiacją.
Jeśli chcemy być z Bogiem, to, czy taka postawa się Jemu, Stwórcy i Zbawicielowi po prostu nie należy.
I to z serca, z miłości, a nie ze zgrzytaniem zębów?